Η κινητοποίηση του ενδιαφέροντος των μαθητών για το νέο μάθημα είναι μια σημαντική διδακτική ενέργεια. Στο άρθρο αυτό αναφέρονται συγκεκριμένες προσπάθειες υλοποίησής της σε μερικές διδακτικές ενότητες από κάθε τάξη Γυμνασίου και Λυκείου.
Η συνεχής προσπάθεια των μαθητών ενισχύεται με τη συστηματική αναλυτική βαθμολογία των μαθητών που προτείνεται και που εφαρμόστηκε τόσο ατομικά σε επίπεδο ενός μαθητή όσο και ομαδικά σε επίπεδο μιας τάξης.
Το συμπέρασμα των ερευνητών στην εισήγηση αυτή ήταν οτι η πίστη του καθηγητή στις ικανότητες ενός μαθητή παίζει καθοριστικό ρόλο στην επίδοση του μαθητή αλλά και στην δημιουργία αυτών των ικανοτήτων (φαινόμενο του Πυγμαλίωνα). Η εισήγηση αυτή έχει ως βασικό στόχο να καταδείξει την ακαταλληλότητα της έκφρασης "κοινονικοπολιτιστικό μειονέκτημα"που χρησιμοποιείται στην περιγραφή καταστάσεων σχετικών με τη σχολική αποτυχία στα Μαθηματικά.
Αφορμή για το σημείωμα αυτό ήταν ο διάλογος που έχει ανοίξει για τη μαθηματική εκπαίδευση και την επιμόρφωση των καθηγητών των μαθηματικών.
Το άρθρο αυτό αναφέρεται στην έρευνα που έγινε για να αξιολογηθούν οι γνώσεις των μαθητών κατά την είσοδό τους στο Λύκειο και υπαγορεύθηκε τόσο από προσωπικές όσο κι από γενικότερες διατυπώσεις για το επίπεδο των μαθηματικών γνώσεων των μαθητών που τελειώνουν το Γυμνάσιο.
Το άρθρο αυτό αναφέρεται στην έρευνα που έγινε για να αξιολογηθούν οι γνώσεις ενός μαθητικού πληθυσμού πάνω σ'ένα συγκεκριμένο αντικείμενο; την κατανόηση της έννοιας του μηδενός αλλά και σε ποιό βαθμό έχει κατακτηθεί η δεξιότητα της σωστής χρήσης του από τους μαθητές που τελειώνουν το Δημοτικό σχολείο, με σκοπό τη λήψη απόφασης για βελτίωση της κατάστασης παρά για επαλήθευση επιστημονικών υποθέσεων.
Στο άρθρο αυτό η σύνδεση των γνώσεων σε νοηματικά συγγενικές ενότητες που παρουσιάζουν συνολική συνοχή ("λογική δομή") και η θεωρία της μάθησης που βασικά στηρίζεται στη σύνδεση των νέων γνώσεων με τις προϋπάρχουσες σχετικές μαθηματικές έννοιες και προεμπειρίες (θεωρία του Ausubel), χρησιμοποιούνται για την κατάρτιση μιας λογικής δομής από τον κλασματικό λογισμό και συγκεκριμένα της σύγκρισης κλασμάτων.
Στο άρθρο αυτό παρουσιάζεται μια εμπειρική, ερευνητική προσπάθεια που έγινε με σκοπό να εξεταστεί πώς οι μαθητές μας αντιμετωπίζουν τη λύση προβλημάτων της πρακτικής αριθμητικής στο Δημοτικό σχολείο, αλλά και στο ξεκίνημά τους στο Γυμνάσιο.
Στο άρθρο αυτό αναφέρονται ορισμένες απλές εφαρμογές της ανάλυσης (παράγωγες, ολοκληρώματα, διαφορικές εξισώσεις) σε προβλήματα ευρύτερης επιστημονικής δραστηριότητας στη Φυσική, Οικονομία, Βιολογία και άλλες επιστήμες. Τα προβλήματα αυτά μεταφράζονται στη γλώσσα μιας μαθηματικής θεωρίας κάνοντας έτσι το μαθηματικό πρότυπο (μοντέλο). Στη συνέχεια επιλύονται και η μαθηματική λύση μεταφράζεται στη γλώσσα του πραγματικού προβλήματος.
Στο άρθρο αυτό, μετά από τη μελέτη της θεωρίας των παραγώγων, διερευνάται το εξής πρόβλημα: αν f είναι μία συνάρτηση, υπάρχει άλλη συνάρτηση F της οποίας παράγωγος είναι η f;