Στόχος της εργασίας αυτής είναι η υπόδειξη των δυνατοτήτων και των αδυναμιών της εισαγωγής των νέων τεχνολογιών στην εκπαίδευση μέσω Προγραμμάτων Εξ Αποστάσεως Διδασκαλίας και των παραγόμενων Εκπαιδευτικών Λογισμικών, στα μαθηματικά καθώς και η πρόταση της φιλοσοφίας που πρέπει να υιοθετηθεί με σκοπό τη βελτιστοποιήση των αποτελεσμάτων.
Η Πληροφορική στην Ελληνική Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση, τη δεκαετία του '80, ακολούθησε μια καθαρά τεχνική προσέγγιση με ουσιαστική έμφαση τη διδασκαλία της Πληροφορικής ως γνωστικού αντικειμένου. Στην εργασία αυτή πτοτείνεται μια ολοκληρωμένη στρατηγική για τη μετεξέλιξη του σημερινού προτύπου από τεχνικο-απομονωμένο σε πραγματολογικό-ενσωματωμένο. Το μοντέλο στρατηγικής βασίζεται σε ανάλογες προσπάθειες από το χώρο της Πληροφορικής και συνδυάζει αρχές σε εθνικό επίπεδο αλλά και σε επίπεδο οργανισμού χρήστη. Προτείνονται ως βασικοί παράμετροι η σχεδίαση της στρατηγικής, η οργάνωση και ο έλεγχος. Οι τρεις άξονες της στρατηγικής που εφαρμόζονται είναι για πληροφοριακά συστήματα, για την τεχνολογία της Πληροφορικής και για τη διοίκηση της Πληροφορικής.
Σκοπός της έρευνας αυτής είναι να μελετηθούν οι αντιλήψεις που διατηρούν οι μαθητές της Ε'και ΣΤ'Δημοτικού στην Ελλάδα σε θέματα που σχετίζονται μετην έννοια της πιθανότητας. Η μελέτη αυτή μπορεί να αποκαλύψει τους τρόπους με τους οποίους τα παιδιά της συγκεκριμένης ηλικίας χειρίζονται αυτά τα θέματα και να επιτρέψει το σχεδιασμό ενός προγράμματος διδασκαλίας που να βασίζεται στις δυνατότητές τους.
Στην εργασία αυτή αναφέρεται ότι ένα πλήθος επιστημονικών αποκαλύψεων και τεχνολογικών εφαρμογών, έχουν παρωθηθεί από μαθηματικές διατυπώσεις και προβλέψεις. Αναφέρεται επίσης ότι η εμπειρική παρατήρηση δεν είναι πλέον επαρκής για να παρωθήσει εκπαιδευτικά το πλήθος των σύνθετων επιστημονικών επιτευγμάτων και τεχνολογικών εφαρμογών. Αποδεικνύεται δε ότι ολοένα και πιο συχνά, ή σχεδόν αποκλειστικά πλέον, τα Μαθηματικά παρωθούν την επιστημονική έρευνα, κάτι που πρέπει να θυμόμαστε και να αξιοπούμε κατά την εκπαιδευτική διαδικασία.
Στη μελέτη αυτή αναλύονται οι βασικές αρχές του νεοελληνικού εκπαιδευτικού συστήματος που εφαρμόστηκε στο νεοελληνικό κράτος και θεσμοθετήθηκε από τους βαυαρούς την περίοδο 1834-1837. Ο χαρακτήρας, η δομή αλλά και η στοχοθεσία αυτού του συστήματος αναλύονται και συγκρίνονται αντιπαραβάλλοντάς τα, τόσο με τα εκαπιδευτικά οράματα των νεοελλήνων κατά την περίοδο του αγώνα, όσο και με την εκπαιδευτική πολιτική του Καποδίστρια.